زغال بلوط کبابی از خاک اره با نشاسته و چوب بلوط در دهه 30 قرن بیستم ظاهر شد. این توسط کارآفرین معروف هنری فورد اختراع شد. او حدس زد که ضایعات چوب را تا حد خاک اره و زغال چوب آسیاب کند. سپس، گرد و غبار زغال چوب با خمیر نشاسته مخلوط شد.
مزایا: همان شکل راحت، زمان سوختن طولانی. همچنین این نوع سوخت گرمای یکنواخت و دمای بالا می دهد. معایبی هم دارد. چنین زغال چوبی طولانی و دشوار است و همچنین پس از آن مقدار زیادی خاکستر باقی می ماند.
از خاک اره تحت تأثیر فشار و دمای بالا، بریکت های متراکم بدون چسب های اضافی به دست می آید. زغال چوب حاصل از کیفیت بالا، بالاترین دما و زمان سوختن (تا 6 ساعت) برخوردار است.
این یک نوع زغال چوب است که از یک بلوط بسیار متراکم (آهن دار) ساخته شده است که در تپه های منطقه پریمورسکی، در نزدیکی سواحل دریا، در شرایط آب و هوایی دشوار، با قدمتی بیش از 150 سال رشد می کند. تقاضای ویژه ای در ژاپن، کره جنوبی، چین دارد …
بینچوتان بوی دودی مشخصی ندارد، بنابراین غذای پخته شده روی آن طعم دودی پیدا نمی کند. مقرون به صرفه است و گرما را برای مدت طولانی حفظ می کند:
فرآیند سوزاندن 3-4 ساعت ادامه می یابد. چربی که روی زغال داغ افتاده است مشتعل نمی شود، بنابراین نیازی به نظارت مداوم بر فرآیند سرخ کردن نیست.
شرکت های تولید زغال چوب از ضایعات صنایع چوب استفاده می کنند. هیزم یک ماده خام ایده آل است، با این حال، استفاده از آنها قیمت تمام شده کالا را 15 20٪ افزایش می دهد.
انتخاب نوع خاصی از چوب بستگی به ویژگی های مورد نیاز محصول نهایی دارد. بنابراین، به عنوان مثال، از چوب سخت بلوط، خاکستر، ممرز برای تولید زغال چوب سفید استفاده می شود که بالاترین کیفیت و بر این اساس گران ترین است. مخروطی ها برای تولید زغال چوب قرمز و برای رایج ترین سیاه صنوبر نرم، صنوبر، بید، توسکا مناسب هستند.
به طور جداگانه، شایان ذکر است زغال چوب نارگیل که از پوسته نارگیل ساخته شده است. چنین زغال‌هایی به سرعت مشتعل می‌شوند، سیگار نمی‌کشند، برای سلامتی و محیط زیست بی‌خطر هستند، زیرا مواد مضر یا سمی منتشر نمی‌کنند و بوی نامطبوعی ندارند.
این سوخت در برابر حرارت مقاوم است و دمای مورد نیاز را به خوبی حفظ می کند و اغلب برای کباب کردن استفاده می شود.
