در آغاز قرن بیستم بود که تولید انبوه کفش باعث شد کفش های ورزشی به راحتی در دسترس عموم قرار گیرد.
اولین کفاشان بزرگ ورزشی، از جمله جوزف دبلیو فاستر برای ریباک، برادران داسلر، مارکیز کانورس و لئون لئون وود بین در این زمان به وجود آمدند.
افزایش رقابت در ورزش، تلاش برای ایجاد کفش اسکیچرز اصل و کفش‌های راحت‌تر، با عملکرد بهتر و کف صاف را تسریع کرد با حرفه ای شدن ورزشکاران آماتور، بر بلوغ ورزش تأثیر گذاشتند و کفش های ورزشی تخصصی تر شدند.
در دهه 1930، شرکت‌های کفش ورزشی JE Sullivan و GL Pearce از شرکت Spalding، برادران داسلر که بعداً به آدیداس، Inc. و Puma، Inc تقسیم شدند.
از Converse، و J. Law انگلستان در سطح بین المللی به رسمیت شناخته شد.
کفش های تنیس و بسکتبال زیره لاستیکی ولکانیزه، که به طور سنتی در سایه های سیاه و سفید بودند، اکنون در رنگ های متنوعی عرضه می شدند.
چکمه های اسکیت با بند پین نوردیک، که قبلا در رنگ مشکی و قهوه ای بود، برای خانم ها با لباس سفید در دسترس قرار گرفت.
گیره های قابل تعویض و ناودانی های میخکوب شده برای ورزش های میدانی و زمستانی استفاده می شد و کفش های پیست سبک تر و کاربردی تر شدند.
از سر ضرورت، حفاظت و عملکرد عوامل اصلی در طراحی بسیاری از کفش‌های ورزشی بودند.
در سال 1935، ویتاله برامانی با الهام از تصادفات کشنده کفش، یک چکمه کوهستانی با کفی چند منظوره اختراع کرد و پل اسپری یک کفی ضد لغزش برای قایق سواری ساخت.
شرکت خود را در سال 1911 با گالوش‌های چرمی و لاستیکی راه‌اندازی کرد که به عنوان راه‌حلی برای خیس شدن پاهای مزمن در طول سفرهای شکار او عمل می‌کرد.
با افزایش رقابت در زمین های المپیک و زمین های بسکتبال دانشگاهی پس از جنگ جهانی دوم کفش‌های ورزشی با عملکرد بهتر و وزن سبک‌تر بسیار مورد توجه بودند.
کفش بسکتبال “کتانی” Keds and the Converse بازار ورزشی آمریکا را رهبری می کرد و همزمان با پوشیدن شلوار جین آبی در خیابان ها به نماد جوانان پس از جنگ آمریکا تبدیل شد. Onitsuka Tiger که در سال 1949 تشکیل شد و پیشرو برند Asics بود، مواد جدیدی مانند رویه نایلونی و گوه‌های لاستیکی دمیده شده و زیره‌های لاستیکی روی کفش‌های خود را برای دوندگان مسافت طولانی معرفی کرد.
New Balance همچنین با معرفی اتصالات عرضی و کفش های مهندسی با کفی موج دار برای کشش و گوه های پاشنه برای جذب ضربه به این گروه پاسخ داد.
چکمه اسکی با تزریق پلی اورتان تک بلوک باب لانگ که در سال 1957 اختراع شد، یک دهه بعد به عنوان نوآورانه ترین ساخت کفش قرن انتخاب شد.
تولیدکنندگان اروپایی آدیداس و پوما و اسکیچرز بر بازار کفش‌های ورزشی در ورزش‌های بین‌المللی فوتبال، تنیس و پیست تسلط داشتند.
زیرا با تیم‌های دانشگاهی و حرفه‌ای برنده همسو شدند تا تصویر عملکردی کفش‌های خود را ارتقا دهند.
به عنوان مثال، ساخت کفش چرمی بسکتبال آدیداس راه اندازی شد که نیمی از بازیکنان UCLA و هیوستون را در مسابقات قهرمانی ملی خود تجهیز کرد.
آنها همراه با تایگر در ژاپن، بازاریابی متمرکز کفش ورزشی و طراحی اولیه کفش بیومکانیکی را به وجود آوردند.
