پوشاک یکی از نیازهای اولیه بشر است و این تقاضا با تولید جهانی هزاران تن الیاف نساجی، پارچه و پوشاک در روز برآورده می شود.
لباس هایکه از پارچه پلی استر لاکرا تولید شده از پلی اتیلن ترفتالات بر پایه روغن (PET) رهبر بازار است PET معمولی در طول کل زنجیره ارزش خود آلودگی ایجاد می کند – در طول مراحل تولید، استفاده و پایان عمر – و همچنین به کاهش ناپایدار منابع کمک می کند.
بنابراین مصرف پوشاک PET کیفیت زمین، آب و هوا را به خطر می اندازد، اکوسیستم ها را از بین می برد و سلامت انسان را به خطر می اندازد.
در این مقاله، مراحل مختلف زنجیره ارزش پوشاک پلی استر را از منظر پایداری مورد بحث قرار می‌دهیم و چالش‌های زیست‌محیطی فعلی مانند آلودگی ناشی از فاضلاب کارخانه‌های نساجی را تشریح می‌کنیم.
میکروفیبرهایی که در طول چرخه لباسشویی از لباس آزاد می شوند ما همچنین راه حل های بالقوه ای مانند استفاده مجدد و بازیافت را در نظر می گیریم.
در نهایت، ما مجموعه‌ای از توصیه‌ها را پیشنهاد می‌کنیم که باید برای لباس‌های پلی استر در تمام مراحل در طول زنجیره ارزش اعمال شوند و پتانسیل تغییرات معنی‌دار و مؤثر را برای بهبود پایداری زیست محیطی منسوجات پلی‌استر در مقیاس جهانی ارائه می‌دهند.
حجم جهانی تولید الیاف برای تولید نساجی به 110 میلیون تن در سال 2018 رسید و پوشاک و منسوجات را به چهارمین صنعت بزرگ جهان تبدیل کرد حدود دو سوم تمام الیاف نساجی مصنوعی هستند و بیش از نیمی از پلی استر مبتنی بر روغن ساخته شده اند.
تولید الیاف برای تولید نساجی در 20 سال گذشته دو برابر شده است، حتی اگر جمعیت تنها 25 درصد در مدت مشابه رشد داشته باشد.
این افزایش، که چالش‌های جدی برای پایداری ایجاد می‌کند، می‌تواند با روندهای سریع مد مرتبط باشد که در آن مصرف‌کنندگان تقریباً هر هفته انتظار محصولات جدید را در فروشگاه‌ها دارند، در حالی که بیش از 30 درصد از لباس‌های خریداری‌شده در اروپا حداقل برای یک سال است که پوشیده نشده‌اند.
در عین حال، طول عمر لباس کاهش یافته است، به طوری که برآوردهای سال 2019 در آلمان نشان می دهد که میانگین عمر آن تنها 4.4 سال است.
