سیر ترشی شمالی آنتی باکتریال بوده و سرشار از ترکیبات گوگردی از جمله آلیسین است، همچنین سیر یک غذای فوق العاده سالم، مفید برای قلب، در برابر عفونت های پوستی است.
سیر بومی آسیای مرکزی از دوران باستان به دلیل فضیلت های فراوانش مورد استفاده قرار می گرفته است و به طور گسترده در مصر کشت می شد و در آنجا بین سازندگان هرم توزیع شد تا به آنها قدرت و مقاومت بدهد.
در طب عربی آن را برای دردهای معده یا عفونت های پوستی و در طب یونانی به عنوان ورمیفیوژ یا ضد آسم توصیه می کردند و سیر یک گیاه علفی و چند ساله از خانواده Liliaceae مانند موسیر، پیاز یا حتی تره است.
ساقه های سبز بلند آن بین 50 تا 120 سانتی متر است و پیاز آن است که در آشپزخانه می خوریم و وزن هر پیاز تقریباً 80 گرم است و از 10 تا 15 پیاز (غلاف) تشکیل شده است که با یک تونیک پوستی احاطه شده اند.
ترکیبات غذایی
سیر سرشار از پروتئین و کربوهیدرات است، اما تقریباً فاقد چربی (چربی) است.
این لامپ کنسانتره ای از مواد معدنی است و به ویژه منبع بسیار خوبی از منگنز، مس، سلنیوم و فسفر است. در مورد ویتامین ها، سیر حاوی B6 و ویتامین C است.
سیر سرشار از ترکیبات گوگردی و به ویژه آلیسین است که مسئول بوی بسیار خاص سیر و همچنین فواید بسیاری برای سلامتی آن است.
این ترکیب به صورت طبیعی در حبه سیر وجود ندارد و از طرف دیگر، یک اسید آمینه به نام آیلین وجود دارد که یک ترکیب گوگردی است و در کنار آن، در محفظه های کوچک جداگانه، مولکول های یک آنزیم خاص، آلییناز وجود دارد.
تا زمانی که این دو ماده در تماس نباشند، هیچ اتفاقی نمی افتد، اما وقتی حبه سیر بریده می شود، ریز ریز می شود، آیلین و آیلیناز بر هم اثر می گذارند و باعث تولید آیلیسین می شوند.
